Gruźlica była i jest klasycznym przykładem choroby społecznej, a więc związanej z warunkami bytowania: życia, (mieszkanie, odżywianie) pracy i wypoczynku. Jest chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterię – prątek gruźlicy i nadal stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia.
Rozwijająca się turystyka, oraz migracja zarobkowa ludzi z krajów ubogich o dużym nasileniu gruźlicy, do krajów bogatych sprawia, że gruźlica nie ogranicza się do określonego kraju czy regionu. Jeżeli dochodzi do tego niekorzystna sytuacja społeczno-ekonomiczna społeczeństwa i związane z nią takie czynniki takie jak niedożywienie, złe warunki mieszkaniowe i sanitarne sprzyjające zakażeniom, wówczas gruźlica zaczyna stanowić poważny problem.
Liczba nowych zachorowań ciągle wzrasta. Dlatego bardzo istotne jest wczesne wykrycie choroby i natychmiastowe leczenie. Zadanie to ma spełnić program profilaktyki gruźlicy realizowany przez pielęgniarki środowiskowe lub rodzinne, we współpracy z lekarzem rodzinnym.
Program adresowany jest do osób dorosłych, które nie chorowały na gruźlicę, ale miały kontakt z osobami chorymi na gruźlicę, a także do osób bezrobotnych, niepełnosprawnych, obciążonych długotrwałą chorobą, uzależnionych od tytoniu, alkoholu, narkotyków
i bezdomnych.
Pielęgniarka przeprowadza ankietę – wywiad w celu oceny stanu zagrożenia gruźlicą płuc oraz w razie potrzeby skierowania do dalszej opieki medycznej (wykonanie koniecznych badań diagnostycznych, leczenie). Ankieta jest poufna.
Program finansowany przez NFZ
